16 του Σεπτέμβρη του 1978 και στο Σιατλ Ουάσινγκτον των ΗΠΑ απεβίωσε ο ηθοποιός Λαυρέντης Διανέλλος νικημένος από την ασθένεια του καρκίνου και λίγο αργότερα ετάφη στο νεκροταφείο της Ραφήνας μια βροχερή φθινοπωρινή μέρα παρουσία σχεδόν όλων των κατοίκων της περιοχής μα με ελάχιστους ομοτέχνους του…
Ο Λαυρέντης Διανέλλος δηφοφιλής στο πλατύ κοινό ηθοποιός γεννήθηκε το 1911 στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος του Βόλου-από εδώ και το βαφτιστικό του-.
Αρχές του ’30 το νεαρό αγόρι κατεβαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει θέατρο στη σχολή Θεάτρου του Καρόλου Κουν.
Μετέπειτα συνεργάτης του Κουν το 1936 συμμετέχει στη διανομή ρόλων στον «Πλούτο» και είναι που σε αυτή τη θεατρική παράσταση θα γνωρίσει το μεγάλο έρωτα της ζωής του και σύζυγο του την ηθοποιό και ερμηνεύτρια δημοτικών τραγουδιών Φρόσω Κοκκόλα.
Ο γάμος τους από τον οποίο το ευτυχισμένο ζευγάρι απέκτησε το 1948 ένα κοριτσάκι, τη μικρή Μαρία, έγινε το 1938, και η κοινή ζωή των 2 ηθοποιών κράτησε 42 χρόνια μέχρι το θάνατο του Λαυρέντη.
Άμα πεθάνω Φροσί, να μείνεις στο σπίτι μας που εμείς το φτιάξαμε από τη δική μας ψυχή. Είσαι γενναία, το ξέρω και σοφή, θα τα βγάλεις πέρα και μόνη σου. Έπειτα έχεις και το παιδί… γράφει στο ημερολόγιο του ο Λαυρέντης και, η Φρόσω πράγματι μετά το χαμό του θα ζήσει μόνη μέχρι το θάνατο της στις 13 Μαΐου 1999 στο σπιτάκι που τόσο κόπιασαν να φτιάξουν στο Μάτι Αττικής…
Θάθελα να περνάγαμε τα στερνά μας χρόνια μαζί δηλώνει στην αυτοβιογραφία της η Φρόσω με παράπονο και συνεχίζει: Ύστερα από 50 χρόνια θέατρο πήρα 7.500 χιλιάδες σύνταξη.
Ελλάδα της αναξιοκρατίας, δυο ηθοποιοί του Καρόλου Κουν με βαθιά καλλιέργεια, πάθος για το θέατρο και τον πολιτισμό φύγανε σχεδόν στην ψάθα…
Λίγοι ήταν οι συνάδελφοι του που τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία. Μα αυτό δεν θα τον στεναχώρεσε , γιατί ο κόσμος του μικρού αυτού λιμανιού, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, με αγριολούλουδα, συνόδεψαν το φίλο τους και αγαπημένο στο μικρό κοιμητήρι της ακρογιαλιάς. Λόγια της Φρόσως.
Ο Λαυρέντης Διανέλλος είναι ο πλέον παραγωγικός ηθοποιός του Ελληνικού κινηματογράφου με 195 συμμετοχές σε ταινίες! Το 1971 στο Φεστιβάλ Ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης απέσπασε το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Ολοκαύτωμα.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται/1948 ο τίτλος της ταινίας όπου και η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Λαυρέντη Διανέλλου, Κάλπικη λύρα/1955, Νόμος 4000/1962, Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη/1965, Η βουλευτίνα/1966, Το πιο λαμπρό αστέρι/1967,Παπαφλέσσας/1971, Μανταλένα κλπ ενδεικτικά τίτλοι ταινιών της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου στις οποίες συμμετείχε ο δημοφιλής ηθοποιός συνήθως σε ρόλους πατέρα, ηλικιωμένου βιοπαλαιστή και λαϊκού τύπου, ρόλοι που τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή στο πλατύ κοινό κι από την άλλη οι πολλές αυτές κινηματογραφικές του εμφανίσεις του έδωσαν την ευκαιρίια να συνεργαστεί σχεδόν με το σύνολο των ηθοποιών της εποχής εκείνης.
Ιούλιος του 1938 η Φρόσω και ο Λαυρέντης ενώνουν τις τύχες τους και τους δρόμους τους, μέχρι τον Αύγουστο του ’39 οπότε ο Λαυρέντης καλείται στον Στρατό.
«Φροσί μου, όπως πάντα μαζί με την καρδιά μου σου στέλνω και δυο λουλουδάκια από την Αλβανία και παρακαλώ σε να τα δεχτείς σ’ ένδειξη της μεγάλης μας αγάπης για σένα και τον θαυμασμό μου. Τα έχω φιλήσει πολλές φορές. Πόσο σ’ αγαπώ Φροσί μου!
Λοχίας Λαυρέντης ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ
1ος Λόχος-Τάγμα Μαντούκου
66ον Σύνταγμα Πεζικού
Τ.Τ. 235
3 Απριλίου 1941.
Αυτά έγραφε το γράμμα που παρέλαβε η Φρόσω στο θέατρο REX της οδού Φειδίου όπου εμφανιζόταν στον θίασο της Αρώνη. Μετά την επιστροφή του ηθοποιού από το μέτωπο το ζευγάρι εγκαταστάθηκε κάπου στο κέντρο της Αθήνας και κατόπιν και μέχρι το 1975 έζησαν στην Καλλιθέα στο μικρό προσφυγικό σπίτι της νονάς της Φρόσως Παναγιώτας από τη Σμύρνη. Ορφανή και πρόσφυγας από την Σμύρνη ήταν και η Φρόσω που είχε έρθει στην Ελλάδα το ’22 με την μητέρα της και τη μικρή αδελφούλα της.
Συνεργάτης του Καρόλου Κουν στο θέατρο επί σειρά ετών και κατόπιν για 20 χρόνια ο Λ.Δ., συνεργάτης του Μίμη Φωτόπουλου συμμετείχε και σε τηλεοπτικές δουλειές όπως Το κορίτσι της Κυριακής/ΕΡΤ/1972.
Βασικό βοήθημα: «Ήλιε ανάτειλε, Ήλιε λάμψε και δώσ’ μου». Συγγραφέας: Φρόσω Κοκκόλα/Αθήνα 1989. Επιμέλεια έκδοσης: Δημήτρης Κρανάκης- δημοσιογράφος.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
